Ads 468x60px

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Στο ίδιο θρανίο...



    Στο ίδιο θρανίο...καταστρώναμε σχεδιαγράμματα εκθέσεων με στόχο τη Σχολή Ικάρων...Ήθελε να πετάξει ψηλά, να ανοίξει τα φτερά του! Ο δρόμος των Πανελληνίων ήταν μονόδρομος για την προσδοκία του. Δεν τον άκουσα όμως ούτε μια φορά να δυσανασχετεί. Ούτε παραπονέθηκε αν είχε πολλά να μελετήσει. 
   Στο ίδιο θρανίο...με το πείσμα του, την παράγραφο την έκανε έκθεση και η επιμονή του, τον οδηγούσε κάθε μέρα σε μια νέα προσπάθεια, μια καινούρια κατάκτηση. Ναι, οι βαθμολογίες που έπρεπε να γράψει πολύ υψηλές. Αλλά αυτή η ηρεμία και η σιγουριά στο βλέμμα του με έκανε να αισθάνομαι ότι θα τα κατάφερνε ό,τι κι αν γινόταν.
    Αυτός ο Ίκαρος πετάει εδώ και χρόνια στον ουρανό της χώρας μου και με κάνει να αισθάνομαι ότι αυτή η χώρα δεν φοβάται καμιά εχθρική επιβουλή. Χρόνια αργότερα, έμαθα από κάποιους συμμαθητές του, ότι από το νηπιαγωγείο ακόμη, ήξερε τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει...Τελικά, πόσο διαχρονικό το "τά αὐτοῦ πράττειν εἰς ὁ αὐτοῦ ἡ φύσις ἐπιτηδειοτάτη πεφυκυῖα εἴηκαι πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που η ζωή μάς δίνει την ευκαιρία να μοιραζόμαστε την προσπάθεια τέτοιων ανθρώπων.
        Σε μια χώρα που αν και λαβωμένη, γεννά ακόμη τέτοια παιδιά, ας μην ψάχνουμε να τιμήσουμε πρότυπα ζωής αλλού...είναι στις αίθουσες που κάνουμε μάθημα, στα ίδια θρανία...